اکوسیستم گردشگری نیاز به تفکر استراتژیک دارد گردشگری

شرایط ایجاد شده بعد از شیوع جهانی بیماری کرونا بیش از هر زمان دیگری به ما فهماند که مدیریت بر اکوسیستم گردشگری، نیاز به تفکر استراتژیک همراه با خلاقیت و نوآوری دارد.

به گزارش میراث آریا، گردشگری تبدیل به بزرگترین پدیده‌ قرن بیست و یکم شده است که تاثیرات متعدد و عمیق اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را به دنبال دارد اما بازگشت به شرایط ایده آل بعد از شکست کرونا، علاوه بر ترویج سفرهای مجازی، راهکارهای دیگری را در شرایط بحران می طلبد.

سفر مردم و گردشگران به سایر نقاط، با اهداف خاص تفریحی، تجاری، علمی، آموزشی، سلامت، ورزشی و ... صورت می گیرد اما شرایط ایجاد شده بعد از شیوع بیماری کرونا بیش از هر زمان دیگری به ما فهماند که مدیریت بر اکوسیستم گردشگری دنیا نیاز به تفکر استراتژیک همراه با خلاقیت و نوآوری دارد.

برنامه ریزی برای اجزاء مختلف این پدیده بزرگ که در واقع صنعت گردشگری جزئی از آن است نیاز به تفکر استراتژیک بعنوان پیش نیاز برنامه ریزی استراتژیک دارد.

فضای شکننده و آسیب پذیر فعلی حاکم بر کسب و کارهای گردشگری نشان داد که اکوسیستم فعلی گردشگری نیاز به بازنگری جدی دارد.

در دنیایی که هر روز تغییرات بزرگ در حال انجام هست روش‌های سنتی برنامه ریزی در حال منسوخ شدن است.

نمی‌توان در خانه نشست و چشم انداز نوشت و بعد هم انتظار داشته باشیم که کشتی گردشگری، سالها بر همین مسیری که تدوین کرده‌ایم حرکت کند و به مقصد نیز برسد.

در پدیده بزرگ گردشگری هیچ شخصی عقل کل و مرجعیت کامل را ندارد و با درکنار هم بودن همه مولفه های توسعه دهنده صنعت چگردشگری در قالب اندیشکده های پویا می توانیم به شیوه‌‌ای بهتر برای اندیشیدن و عمل کردن گروهی دست یابیم.

همه اجزاء و عناصر توسعه دهنده این اکوسیستم نیاز به آموزش دارند باید منابع خود را بهتر ببینیم و ارزیابی کنیم و بتوانیم از فرصت‌هایی که در محیط‌مان در شرایط بحران ایجاد می شود بیشترین بهره را ببریم.

گردشگری در طول یک دهه آینده، مدل‌های کسب‌ و کار خود را بر اساس میزان مؤثر بودن این مدل‌ها در اکوسیستم‌های نوظهور گردشگری که گستره‌ ای متنوع از کسب‌ و کارهای صنایع مختلف تشکیل شده‌اند، تعریف کند.

تفکر استراتژیک کمک می کند تا تصمیمات و فعالیت‌هایی مرتبط که به نوعی تکمیل کننده اکوسیستم هستند و شرایط فعلی و آینده آن را شکل می‌دهند به عنوان آغازی برای تصمیم‌گیری‌های بعدی مورد استفاده گیرند.

اکوسیستم گردشگری از طریق تعامل بین بازیگران این پدیده بزرگ به صورت پویا تکامل پیدا می‌کند و بسته به شرایط گردشگری مقاصد مختلف و نیاز محیطی، در هر بستری در زمان‌های مختلف گونه‌ای از اکوسیستم‌ها شکل می‌گیرند.

کسب‌ و کارهای گردشگری در شرایط خلا رشد نمی‌کنند بلکه آنها باید منابع را از همه طبقه‌ها، طرح‌های سرمایه‌ای، عرضه کنندگان کالا و خدمات و مشتریان در قالب زنجیره تامین به منظور خلق شبکه‌های رقابتی همکارانه، جذب کنند و ما بیشتر از مهارت برای اشخاص باید ذهن های منعطف برای تطبیق با شرایط و کسب بهره وری لازم را داشته باشیم و این مستلزم تغییر در رویکرد آموزش است.

آینده گردشگری علیرغم شیوع جهانی کرونا، آینده ای پرشتاب تر با شکل گیری کسب و کارهای نو و تاثیر عمیق تر و بیشتر بر اقتصاد و مدیریت افکار عمومی جهانی بعنوان قدرت نرم خواهد بود.

یادداشت از مجتبی میرحسینی